حسین بن منصور حلاج را در ظهر ماه صیام ،

از کوی جذامیان گذر افتاد.جذامیان به ناهار مشغول بودند و

به حلاج تعارف کردند.

حلاج بر سفره ی آنها نشست و چند لقمه بر دهان برد.

جذامیان گفتند:دیگران بر سفره ی ما نمی نشینند و از ما

می ترسند،

حلاج گفت:آنهاروزه اند و برخاست...

غروب هنگام افطار حلاج گفت:

خدایا!روزه ی ما را قبول بفرما.

شاگردان گفتند: استاد! ما دیدیم که تو روزه شکستی.

حلاج گفت:ما مهمان خدا بودیم.روزه شکستیم،اما دل نشکستیم...

(آن شب که دلی بود به میخانه نشستیم

آن توبه ی صدساله به پیمانه شکستیم.

از آتش دوزخ نهراسیم که آن شب

ما توبه شکستیم ولی دل نشکستیم...)

نمی دانم
دلتنگی ام برای چیست؟
و دست هایم
چشم انتظار کیست؟
در من، کودکی دبستانی،
تکیه داده است به دیوار
و مُدام به آمد و شد مردم نگاه می کند......!

لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم

هیچ نیرو و حرکتی نیست مگر به وسیله ی خدای والا و بزرگ

سالهاست وقتی دلم می گیرد سجاده ام را پهن می کنم رو به تو و از پنجره

زل می زنم به آسمان آبی و بیصدا اشک می ریزم.خدایا ! این بار یادم بده قلبم را

سجاده کنم رو به تو و زل بزنم به صبر تو و آرام زیر لب تکرار کنم(استعینوا به صبر و صلاه)

خدایا ! این بار سجاده ام را کلاس درسم کن و یادم بده روزهایی که هوای دلم مثل امروز ابریست

چطور با یاد تو آسمان دلم را آفتابی کنم؟!

خدایا یادم بده وقتی دلم از زمین و زمان می گیرد و همه ی عالم را مقابل خود می بینم

چطور از مکر زمانه و آدمهایش نترسم و تو را در یاری بنده ی مومنت مکارترین مکاران بدانم...

خدایا ! به من بیاموز که چطور در سخت ترین شرایط آنگاه که من چیزی را با همه ی وجود

می خواهم و تو حاجت روایی ام را به مصلحت نمیدانی از مهربانی و رحمتت نا امید نشوم

و همچنان عاشقت بمانم...

خدایا !یادم بده در نا امیدی مطلق لبخند زدن را...

خدایا یادم بده در دلشکستگی و رنجش بخشندگی را...

خدایا یادم بده فراموشی را چنان که از یاد ببرم همه ی بدیها را...

خدایا سال نو نزدیک است و مردم خانه هایشان را از غبار پاک می کنند

وقتی که خواستم جایی از گوشه ی زمینت را از غبار پاک کنم

یادم بیاور غبارروبی قلبم را...(مهرنوش صفایی...مجله راز)

لبخندت را چند صباحی ست ندیده ام

برای دلم لحظه ای بی بهانه بخند!

از همین فاصله ها زیباییش را حس می کنم...

**************************************

هیچ دلی بی بهانه نمی تپد

نمی دانم بهانه ها دلگیرند یا دلها بهانه گیر...

**************************************

مثل باران های بی اجازه/وقت و بی وقت/

در هوایم پراکنده ای/

و من بی هوا/

ناگهان خیسم از تو.....

*************************************

دلتنگیم را بگذار پای خوبیت!داشتم خوبیت را مرور می کردم

که دلتنگت شدم....

**************************************

در هر ورق زمان نوشته ام بیادت هستم

حتی اگر هزار صفحه از تو دور باشم....

*************************************

می دونی بدترین دلتنگی دنیا چیه؟

از نگاه و صدای کسی که دوستش داری دور باشی....

*************************************

به انتهای بودنم رسیدم اما اشک نمی ریزم!

پنهان شدم پشت لبخندی که از درد می گوید....

اینجا زمین است

ساعت به وقت انسانیت

خواب است...

عجب موجود سخت جانی ست دل!

هزار بار تنگ میشود

می شکند

می سوزد

می میرد و

باز هم می تپد!....

چندیست آسمان دلم وا نمی شود

یک غم نشسته روی دلم پا نمی شود

احساس میکنم که دگر خاطرات تو

کنج خیال خسته ی من جا نمی شود

بعد از همان غروب پر از سنگ لعنتی

اسمی به روی شیشه ی دل  ها نمی شود

روزی درست مثل همین روزهای سرد

گفتی که دستهای تو تنها نمی شود

حالا بیا ببین که چه تنها و خسته ام

بعد از تو هیچ وقت دلم وا نمی شود...

                                                           (سمیه قبادی)